در قرن نوزدهم، بریتانیا شروع به ساخت کاشی های انبوه کارخانه ای در حوزه ی سرامیک کف تراس کرد. تجارت کاشی سازی انگلیسی در طول انقلاب صنعتی به سرعت گسترش یافت و در نیمه دوم قرن هجدهم به اوج خود رسید.
پس از انقلاب صنعتی، جنبش هنر و صنایع دستی در اروپا و آمریکا هنر کاشی‌سازی را تقویت کرد. کاشی‌های سرامیکی به‌طور گسترده به‌عنوان دور شومینه و برای تزئین دیوارها استفاده می‌شد.
امروزه سرامیک ها برای خانه ها و همچنین ساختمان های تجاری بسیار محبوب هستند. از آنها برای فضای داخلی و همچنین بیرونی استفاده می شود.
امروزه کاشی‌های سرامیکی در طیف وسیعی از رنگ‌ها، اندازه‌ها، ضخامت و طرح‌ها در دسترس هستند.
علاوه بر این، فناوری‌های مدرن مانند چاپ دیجیتال ضد لغزش، کاشی‌های سرامیکی را به انتخاب شماره 1 برای دکوراتورهای داخلی و همچنین صاحبان خانه تبدیل می‌کند.
اولین استفاده از کاشی های تزئینی در مصر یافت شد که مربوط به حدود 4000 سال قبل از میلاد است. کاشی ها نیز توسط آشوری ها و بابلی ها ساخته می شد.
رومی ها و یونانی ها نیز کاشی های تزئینی را ترجیح می دادند. نمونه هایی از کاشی کاری های زیبا را در موزاییک ها، نقاشی های دیواری و موارد دیگر خواهید دید.
یکی از اولین کاربردهای کاشی را می توان در معبد عیلامی در چغازنبیل یافت که مربوط به قرن سیزدهم قبل از میلاد است.
نمونه زیبای دیگر دروازه ایشتار بابل است که مربوط به سال 575 قبل از میلاد است. امپراتوری هخامنشی همچنین بناها را با کاشی های لعابدار تزئین می کرد.
کاشی‌های تزیینی نیز مورد توجه امپراتوری ساسانی بود و از آنها در طرح‌های هندسی از جمله گل‌ها، گیاهان، پرندگان و مردم استفاده می‌شد.
در دوره اسلامی، کاشی‌های سرامیکی تزئینی رایج شد. آنها اغلب به عنوان تزیینات برای بیرون و داخل ساختمان ها استفاده می شدند.
کاشی‌کاری‌های زیبایی را در مکان‌هایی مانند تونس (قرن نهم)، کاشان ایران (قرن یازدهم) و بسیاری از مساجد مربوط به قرن دوازدهم به بعد خواهید دید.
از نمونه‌های زیبای کاشی‌های اسلامی می‌توان به مسجد سید اصفهان در حدود سال ۱۱۲۲ میلادی، گنبد مراغه (۱۱۴۷ میلادی) و مسجد جامع گناباد (۱۲۱۲ میلادی) اشاره کرد.
بدون دیدگاه