بخش‌های مختلف انار در میدان شیراز امروز مانند دانه، پوست، آب و برگها سرشار از ترکیبات فعال زیستی بالقوه هستند. این گیاهان در طب سنتی از جمله در درمان بیماری های گوارشی، قلبی عروقی و غدد درون ریز و غیره کاربرد دارند.
بررسی حاضر با هدف خلاصه کردن تحقیقات فعلی در مورد کاربردهای سنتی و علمی انار با توجه به محتوای فیتوشیمیایی و کاربردهای بالینی است که ممکن است برای توسعه دارو در آینده مفید باشد.
اطلاعات در مورد P. granatum از ادبیات گیاهی کلاسیک محلی و پایگاه های داده الکترونیکی، مانند PubMed، Scopus و ScienceDirect به دست آمد.
چندین ترکیب فیتوشیمیایی از جمله پلی فنول ها، فلاونوئیدها، آنتوسیانوزیدها، آلکالوئیدها، لیگنان ها و تری ترپن ها از انار گزارش شده است.
کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده شواهدی مبنی بر فعالیت‌های دارویی انار در چندین بیماری از جمله دیابت، بیماریهای قلبی عروقی، اختلالات حفره دهان، اختلالات غدد درون ریز و سرطان ارائه کرده‌اند. مرور حاضر بینشی از کاربردهای سنتی گیاهان ارائه کرده است و برخی از آنها با شواهد علمی، به ویژه کاربردهای آنها در درمان بیماریهای قلبی عروقی و غدد درون ریز، تأیید شده‌اند.
(انار) یکی از اعضای شناخته شده خانواده Punicaceae است که از دو گونه Punica granatum (بومی مناطق مدیترانه و ایران) و Punica protopunica (درون زا جزایر سوکوترا) تشکیل شده است.
انار به طور گسترده در سراسر آسیای مرکزی، هیمالیا، خاورمیانه، جنوب غربی آمریکا و منطقه مدیترانه کشت می شود و اعتقاد بر این است که منشاء آن از ایران و افغانستان است.
درخت انار درختی با عمر طولانی است که به طور معمول می تواند تا 12 تا 16 فوت رشد کند و بیش از 200 سال عمر کند. برگها براق و گلها قرمز، سفید، درشت یا رنگارنگ و دارای گلهای لوله ای شکل هستند که در نهایت به میوه تبدیل می شوند.
میوه انار به شکل نارنجک با پوست قرمز تیره و چرمی و کاسه گل تاجی شکل است. دانه ها با مقدار کمی تارت و آب قرمز احاطه شده اند و از طریق پریکارپ سفید و غشایی جدا می شوند.
بدون دیدگاه